Biografia:
1954-2014
rzeźbiarz, malarz, grafik.
W 2011 roku ukończył Europejską Akademię Sztuk z dyplomem głównym na wydziale malarstwa w pracowni profesora A. Fałata. Obronił również w aneksie dyplom z rzeźby i grafiki warsztatowej. Wśród pedagogów, którzy mieli duży wpływ na jego twórczość znaleźli się B. Szubińska, R. Osadczy, J. Panfil, S. Lisowski, L. Puchalski i F. Starowieyski.
Od 1980 r. indywidualnie i zbiorowo, w kraju i za granicą wystawiał swoje prace przedstawiające postaci zatrzymane w kadrze, w geście symbolizującym stany emocjonalne jednostki i pary. W rzeźbie często zajmował go temat piękna kobiety, macierzyństwa, relacji w parze.
W okresie stanu wojennego wykonał cykl prac w drewnie, wyrażających smutek, zamknięcie, ubezwłasnowolnienie. Na dalszym etapie życia zajmował się głównie grafiką i malarstwem.
Płótna z okresu ostatnich pięciu lat to przede wszystkim obrazy dotyczące spraw ostatecznych, oraz związanych z nimi stanów emocjonalnych i refleksji. Ostatni cykl obrazów, Labirynty, na zaproszenie Fundacji Szalom pokazany został na indywidualnej wystawie podczas Dni Kultury Żydowskiej w Warszawie, w sierpniu 2014 r. W swoim manifeście załączonym do wystawy autor napisał: „Szukanie wejścia, wyjścia, rozwiązania to nasza codzienność, choć często nie zwracamy na to uwagi. Poszukując, poruszamy się – niczym w labiryncie – w przestrzeni: rzeczywistej – trójwymiarowej, lub psychicznej – przestrzeni wrażliwości. Te poszukiwania zajmują nam bardzo duży przedział czasu, również będącego przestrzenią. Zderzając się ze ścianą rezygnujemy, zagubieni w labiryncie nieznalezienia, albo znajdujemy światło na prostej drodze do celu”.
Jest autorem figury Matki Boskiej do kościoła św. Maksymiliana Kolbe w Toronto, statuetek „Złotego Klowna” na Międzynarodowy Festiwal Sztuki Cyrkowej,
„Bączka” na nagrodę dla wykonawców Festiwalu Przystanek Woodstock,
„Mikrofonu Popcornu” i innych.
Członek ZPAP.