• ZWIĄZEK
    • STATUT
    • STRUKTURA
    • CELE
    • STRONA ARCHIWALNA
  • ARTYŚCI
    • LISTA BIOGRAFII
    • LISTA WG. DZIEDZIN
    • LISTA CZŁONKÓW
  • WYSTAWY
    • AKTUALNE WYSTAWY
    • ZAPOWIEDZI WYSTAW
    • ARCHIWUM WYSTAW
  • AKTUALNOŚCI
    • WIADOMOŚCI ZE ŚWIATA
    • OSIĄGNIĘCIA ARTYSTÓW
    • KONKURSY
  • NAGRODA IM. JANA CYBISA
  • GALERIA ART
    • REGULAMIN I CENNIK
  • WYNAJEM SAL
  • KONTAKT

Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków

Menu
  • ZWIĄZEK
    • STATUT
    • STRUKTURA
    • CELE
    • STRONA ARCHIWALNA
  • ARTYŚCI
    • LISTA BIOGRAFII
    • LISTA WG. DZIEDZIN
    • LISTA CZŁONKÓW
  • WYSTAWY
    • AKTUALNE WYSTAWY
    • ZAPOWIEDZI WYSTAW
    • ARCHIWUM WYSTAW
  • AKTUALNOŚCI
    • WIADOMOŚCI ZE ŚWIATA
    • OSIĄGNIĘCIA ARTYSTÓW
    • KONKURSY
  • NAGRODA IM. JANA CYBISA
  • GALERIA ART
    • REGULAMIN I CENNIK
  • WYNAJEM SAL
  • KONTAKT

Alojzy Balcerzak
RETROSPEKTYWA
w rocznicę 85–lecia urodzin i 60-lecia pracy twórczej

admin

Wystawa w dniach: 2016-10-03 do 2016-10-20
Galeria Lufcik
Wernisaż: 2016-10-03 18:00

Opis:

„Kluczem do zrozumienia twórczości Alojzego Balcerzaka jest stosunek artysty do natury, afirmatywny, pełen pokory i zachwytu, zakorzeniony w mitycznym czasie dzieciństwa, kiedy przyroda przemawia do nas bezpośrednio, bez intelektualnych i literackich konotacji, najmocniej, najintensywniej, jak ogromna, tajemnicza, rozsłoneczniona księga pełna kolorów, zapachów i dźwięków. W bogatych lasach Ziemi Płockiej, w rodzinnym Zdworzu artysta zatopiony w jej bogactwie zrozumiał, że piękno natury jest zasadniczym pytaniem, które żąda odpowiedzi, i że on pragnie na nie odpowiedzieć setkami młodzieńczych rysunków przedstawiających drzewa, krzewy, ptaki i zwierzęta. Wiele lat później, kiedy po uzyskaniu dyplomu Akademii Sztuk Pięknych projektował pocztowe znaczki z wizerunkami roślin i zwierząt, Balcerzak z łatwością sięgnął do tego ogromnego, utrwalonego w pamięci i szkicach  mikrokosomu natury.

W Akademii malarstwa uczyli Balcerzaka Stanisław Czajkowski i Kazimierz Tomorowicz, technikę drzeworytu zgłębiał pod kierunkiem Wacława Waśkowskiego, a dyplom uzyskał w pracowni ilustracji Jana Marcina Szancera. Wszyscy ci pedagodzy wywarli znaczący wpływ na dalszą twórczość artysty, jednak najistotniejsze okazało się urzeczenie malarstwem Stanisława Czajkowskiego, a szerzej, postawą artystyczną mistrza. Czajkowski nazywał pejzaż „duszą ziemi”, tym samym traktując naturę jako twór ożywiony, dostrzegając zarazem jej materialny i transcendentny wymiar. Uczył swych uczniów trudnej sztuki pokory; stosowania oszczędnych środków artystycznego wyrazu, mówienia przede wszystkim o ponadczasowym pięknie natury, a nie o sobie samym, swych emocjach czy wizjach. Balcerzak okazał się jednym z najpilniejszych jego uczniów. Gdy patrzymy na jego pierwsze, malowane na studiach pejzaże, mroczne, w nastroju rzec można Corotowskie, jak choćby Świt w Zdworzu, 1954, oczywistym staje się skupiony, kontemplacyjny stosunek do natury młodego artysty. Balcerzak dąży w swoim malarstwie do formalnej i wyrazowej syntezy. Na tej drodze niezwykle istotnym doświadczeniem staje się jego twórczość graficzna. W tworzonym w technikach graficznych pejzażach widoczne jest to w sposobie traktowania przestrzeni, budowaniu jej z płaskich, piętrzących się planów, drzeworyt Kazimierz Dolny. Plebanka, 1957, w stosowaniu ostrych kontrastów czerni i bieli, śmiało rytowanych liniach o energii i dynamice  pejzaży Vlamincka i Van Gogha, linoryt Droga do Opinogóry, 1965. Doświadczenia graficzne zaowocowały wówczas, gdy artysta skupił się wyłącznie na malarstwie olejnym. Nie powrócił już do drobiazgowej charakterystyki detalu, do tradycyjnej, realistycznej metody opisu. Natomiast zmienność natury, ulotność przemijającej chwili zsyntetyzował w szybkim malarskim zapisie, streszczając pejzaż do układu podstawowych planów i kilku niezbędnych elementów. Tę metodę sam artysta opisuje, kiedy wkracza w ulubioną przestrzeń lasu. „Zawsze w moim >leśnym< obrazie – pisze Balcerzak – jest główny bohater. Może nim być drzewo, kilka drzew, roślina, gałąź, splot konarów, które tworzą jakąś teatralną scenę. Od tego wychodzę”. W  malowanym pejzażu odnaleźć więc trzeba dominantę kompozycyjną, a zarazem znaczeniową. W tym miejscu powraca raz jeszcze lekcja Czajkowskiego, w którego pejzażach wybrany element natury, polny krzew, rozłożysty dąb, wieża wiejskiego kościoła, przydrożna kapliczka, biorą na siebie rolę narratora opowiadającego pejzaż. Balcerzak ukazuje odmienne twarze pejzażu. Mogą je stanowić: trwająca w ciszy ponad zieloną płaszczyzną łąk błękitna tafla norweskiej zatoki, przycupnięte nad brzegiemi rzeki piętrzące się na zboczu francuskie miasteczko oświetlone niskim słonecznym blaskiem leniwej godziny popołudnia, kilka kolorowych łupin rybackich łodzi porzuconych na piaszczystej plaży, zbieżna perspektywa lipieckich pól szkicowością ujęcia i lekką geometryzacją odsyłająca widza do lekcji Cezanne’a,  samotna korona polnej gruszy, jak nieoczekiwana eksplozja zieleni pod pochmurnym niebem, obłoki malowane pod słońce, okonturowane jego blaskiem, pusta, umykająca w głąb polna droga flankowana szeregami monumentalnych klonów, a co ważniejsze, dopowiedziana przez długie, fioletowe, rzucane przez nie cienie, radość podgórskiego przedwiośnia zaklęta w przebijającym się przez poranne mgły słonecznym blasku, w dynamice tasujących się planów i przytulności przydrożnej kapliczki pokrytej omszałym gontowym daszkiem. W pejzażach Balcerzaka zmysłowość natury ujęta zostaje w harmonie  fioletów i szmaragdowych zieleni łąk, oranżów i rudości leśnych polan, ultramarynowych i błękitnych morskich lub rzecznych tafli. Sensualizm wrażeń optycznych utrwalony zostaje  w wyrazistej fakturze, materialnym śladzie kreacji. Oddawane przez artystę twarze pejzażu mają jednak wspólny mianownik, pewien rys nostalgii i melancholii. To spostrzeżenie trudne, a nawet niemożliwe  do udowodnienia, oparte bowiem przede wszystkim na odczuciu cichego trwania pozbawionej ludzkiej obecności natury. Wie o tym dobrze każdy pejzażysta kiedy staje za sztalugami sam na sam z pejzażem. W wypadku twórczości Balcerzaka  istnieją jednak dowody pośrednie. Niekiedy artysta ucieka się do języka metafory, którym, mimo jego wieloznaczności,  mówi bardziej wprost, odnosząc się do znaczeń już skodyfikowanych. Tak dzieje się w litografii  Lato z 1997 roku przedstawiającej stracha na wróble uchwyconego w momencie  panteistycznego olśnienia, stojącego wśród rozkołysanych wiatrem kłosów, w strumieniach przesiewającego sie przez chmury słonecznego blasku. W świetnym linorycie Ziemia jak chleb dyskurs o naturze przebiega na różnych poziomach; tym codziennym, egzystencjalnym, ale też na poziomie wyższym, duchowym, czy wręcz religijnym. Ziemia, czyli szerzej, natura, ukazana jest tu jako matka – żywicielka, a jednocześnie matka wymagająca, stawiająca człowiekowi zadanie ciężkiej pracy. Stąd skojarzenie chleba z polnymi kamieniami. Jednak tylko odpowiedzialne podjęcie tego trudu pozwala  człowiekowi na przekroczenie materialnego wymiaru rzeczywistości.” Łukasz Kossowski

Alojzy Balcerzak urodzony w Zdworzu w powiecie Płockim. Od blisko 60 lat mieszka w Warszawie, a 36 lat w dzielnicy Mokotów. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych uzyskując dyplom w 1957r. w pracowni Ilustracji u prof. J. M. Szancera. Uprawiał grafikę ilustracyjną i warsztatową. Aktualnie zajmuje się malarstwem sztalugowym. Miał szereg wystaw autorskich i uczestniczył w wielu ekspozycjach krajowych i zagranicznych. Od 2008 roku przygotowywał program do wystaw w 200-lecie urodzin Fryderyka Chopina. Jednocześnie w latach 2003-2009 prowadził seminaria z rysunku i malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk na Wydziale Grafiki.

Za swą twórczość uhonorowany został kilkoma nagrodami i wyróżnieniami w dziedzinie grafiki i malarstwa. Wybrane, z lat ostatnich: nagroda im. A. Loreta nadana przez Dyrekcję Lasów Państwowych 2006; nagroda Marszałka Województwa Mazowieckiego za całokształt pracy 2008; Gloria Artis, medal srebrny, nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 Previous Post

Jowita Mormul | REPLIKACJE/REPLICATIONS

― 8 września 2016

Next Post 

Grażyna Kilanowicz-Barecka
OPOWIEŚĆ O…

― 29 września 2016

Related Articles

biuro wystaw ― 26 lutego 2021 | Comment Closed

Konkurs „Grafiteka” przełożony na 2022 rok.

Z uwagi na panującą pandemię organizatorzy III-go Ogólnopolskiego Konkursu Grafiki Artystycznej „Grafiteka”  zawiadamiają o przeniesieniu konkursu z roku 2021 na

biuro wystaw ― 10 lutego 2021 | Comment Closed

Ważne! Ogłoszenie o aktualnej pracy naszych galerii i wernisażach.

biuro wystaw ― 9 lutego 2021 | Comment Closed

WSZECHŚWIAT KOLORU w Tyczynie

biuro wystaw ― 3 lutego 2021 | Comment Closed

Pożegnanie Wandy Zalewskiej-Zdun

biuro wystaw ― 2 lutego 2021 | Comment Closed

Zapraszamy! Galerie otwarte od 1 lutego.

biuro wystaw ― 26 stycznia 2021 | Comment Closed

Pożegnanie Papcia Chmiela

biuro wystaw ― 19 stycznia 2021 | Comment Closed

Zgłoszenia „Z pracowni Artysty”

owzpap ― 11 listopada 2020 | Comment Closed

KOMUNIKAT DOTYCZĄCY COVID
  • STRONA GŁÓWNA
  • ZWIĄZEK
  • STATUT
  • CELE
  • STRUKTURA
  • LISTA CZŁONKÓW
  • STRONA ARCHIWALNA
  • ARTYŚCI LISTA BIOGRAFII
  • ARTYŚCI WG DZIEDZIN
  • AKTUALNE WYSTAWY
  • ZAPOWIEDZI WYSTAW
  • ARCHIWUM WYSTAW
  • AKTUALNOŚCI
  • GALERIA ART
  • REGULAMIN I CENNIK GALERII ART
  • WYNAJEM SAL
  • KONTAKT

ZNAJDZIESZ NAS NA:

WYSZUKIWARKA

GALERIA ART
(komercyjna galeria OWZPAP)

ul. Krakowskie Przedmieście 83
00-079 Warszawa

Galeria Art czynna:
Wtorek – Niedziela 10:30-18:00

Telefon: +48 789 11 49 69
E-mail: galeria.art@owzpap.pl

DOM ARTYSTY PLASTYKA
(siedziba główna OWZPAP)
ul. Mazowiecka 11A
00-052 Warszawa

GALERIE
otwarte:
Wtorek – Niedziela 10:30-18:00
Poniedziałek – nieczynne

Tel.: 22 827 64 13
Fax.: 22 826 23 61
Email.: owzpap@owzpap.pl
NIP: 525 22 11 093

NUMER KONTA BANKOWEGO
Santander Bank Polska SA
05 1500 1777 1217 7007 3574 0000

Copyright © Ewa Mitera Design   Korzystanie z serwisu oznacza akceptację polityki prywatności.