Opis:
Kunstkamery i czar otaczającego świata
Zanim powstały pierwsze muzea, zanim sztuka została w jakiś sposób zinstytucjonalizowana, pasja kolekcjonerska wyrażona została w tak zwanych “Kunst – und Wunderkammern” okresu renesansu i baroku. Różnica między tą preformą muzeów a dzisiejszymi wyspecjalizowanymi instytucjami kulturalnymi została ironicznie scharakteryzowana przez określenie “nienaukowa zbieranina”. Dla mnie te “zbiory bezużytecznych rupieci” z zestawieniem małych rzeźb, muszli, ciekawostek i wielu innych znalezisk wydają się być romantycznym punktem wyjścia dla twórczości artystycznej w ogóle. W kunstkamerach widzę coś, co mi przypomina z jednej strony romantyczną koncepcję estetyki w duchu Novalisa, a z drugiej strony przepowiednię różnych inwencji sztuki współczesnej XX wieku ze swoimi znalezionymi obiektami, kolażami i “ready-mades”. Podoba mi się, kiedy granice między sztuką a otaczającym światem, pomiędzy kulturą wysoką a codziennością, między naturą
a fantazją się zacierają. Frapują mnie elementy, które zmiękczają ścisłe podziały i budują mosty pomiędzy rzeczywistością
a snem, które pozwalają szukać inspiracji w muzeach i w metrze i które otwierają oczy na poezję w życiu codziennym i czar otaczającego świata.
Boris Schwencke
Boris Schwencke urodził się w Berlinie. Ukończył Wydział Urbanistyki i Planowania Regionalnego na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. W roku 1996 rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał
w pracowni prof. Adama Myjaka w 2001 roku. Aneks do dyplomu – cykl medalierski – wykonał
w pracowni prof. Piotra Gawrona.
Doktorat na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie w 2011 r. Promotorem pracy doktorskiej był prof. Antoni Janusz Pastwa.
W kwietniu 2016 Rada Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu podjęła uchwałę o nadaniu mu stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych,
w dyscyplinie sztuk pięknych.
Pracuje jako adiunkt w Instytucie Komunikacji Specjalistycznej i Interkulturowej Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w pracowni rzeźby na Wydziale Sztuki Nowych Mediów. Od roku akademickiego 2017/18 prowadzi Pracownię Rzeźby
i Działań Przestrzennych na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Brał udział w wielu wystawach m.in. w Polsce, Włoszech, Francji, Portugalii, Stanach Zjednoczonych
i Niemczech. Jego prace znajdują się między innymi w zbiorach Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu, w Staatliche Kunstsammlungen w Dreźnie, w British Museum
w Londynie i w Staatliche Museen (Münzkabinett) w Berlinie.
Metamorfozy
Obrazy z podróży
Bevor die ersten Museen entstanden, bevor die Kunst in gewisser Weise institutionalisiert wurde, äußerte sich die Sammelleidenschaft in den sogenannten „Kunst- und Wunderkammern“ der Renaissance und des Barocks. Der Unterschied dieser Vorform der Museen zu den heutigen spezialisierten Kulturinstitutionen wurde in ironischer Weise mit den Bezeichnungen „unwissenschaftliches Sammelsurium“ charakterisiert. Mir erscheinen diese „Sammlungen von unnützem Plunder“ mit dem Nebeneinanderstellen von Kleinplastiken, Muscheln, Kuriositäten und vielen anderen Fundstücken wie ein romantischer Ausgangspunkt für das künstlerische Schaffen allgemein zu sein. Die Kunst- und Wunderkammern erscheinen mir so etwas wie eine Verwirklichung des Jahrhunderte später entstehenden Konzeptes der „Romantisierung der Welt“ von Novalis zu sein und auch so etwas wie ein Vorgriff auf die moderne Kunst des 20. Jahrhunderts mit ihren Fundstücken, Collagen und „Ready-mades“. Mir gefällt das Verschwimmen der Grenzen zwischen Kunst und umgebender Welt, zwischen Hochkultur und Alltag, zwischen Natur und Phantasie. Ich mag die spielerischen Elemente, die die strikten Trennungen aufheben und Brücken schlagen zwischen Realität und Traum, Dichtung und Wahrheit, Tag und Nacht und Raum geben Inspirationen im Museum und im Leben zu suchen und die Augen öffnen für die Poesie im Alltag und den Zauber der umgebenden Welt.
Boris Schwencke
