Opis:
Seria obrazów «Ptaki» Iwony Ostrowskiej to obrazy bardzo osobiste, malowane konsekwentnie od kilku lat. Ptaki są tu tylko symbolem przeniesionym jakby z nękających snów. Są krzykiem, protestem człowieka, który przeczuwa nieuchronność losu. Mroczne, zgrzebne, napięte, zdają się rozsadzać płótno. Możemy tu obserwować jak artystka z uporem zmaga się z tkanką obrazu, jak oszczędnie operuje kolorem podkreślając tym ideę przekazu. W jej obrazach nie ma śladu kokieterii. Jest autentyczne napięcie i dramat. Przypomina mi to happening «Ból Tomka Kawiaka», który w 1970 roku obandażował w Lublinie kikuty drzew którym poobcinano gałęzie. Ten wstrząsający widok powraca, gdy patrzę na obrazy artystki. Malarstwo Ostrowskiej jest z gruntu emocjonalne. Nie opowiada, ale przekazuje nam ważne przesłanie. Prawda tych obrazów polega na dotarciu do emocji oglądającego. Rzadko zdarza nam się oglądać tak prosty a zarazem głęboki przekaz. Tych obrazów się nie ogląda. Te obrazy się przeżywa. Jeśli bym szukał odniesień we współczesnej sztuce to przychodzą mi na myśl dzieła Anselma Kiefera, głębokie i wstrząsające. Co uderza w malarstwie Ostrowskiej to świeżość, brak akademickich obciążeń, tak rzadki dzisiaj, gdy wszystko już było. Pracując w ten sposób, konsekwentnie i z uporem wytyczaną drogą, pokazuje nam że ciągle jest w malarstwie dużo do powiedzenia. Widzę jeszcze wiele aspektów jej sztuki, ale celowo ich nie poruszam, bo nie chce, odbierać Ostrowskiej satysfakcji z pokonywania barier, których często jeszcze sobie nie uświadamia.
Bogusław Lustyk
„Z nieukrywaną satysfakcją piszę te kilka zdań odnoszących się do twórczości Iwony Ostrowskiej. Jest to artystka, która na przestrzeni ostatnich lat zrobiła niebywały postęp wznosząc się na kolejne szczeble artystycznej kariery. Stale i konsekwentnie powiększa swój dorobek wzbogacając go o kolejne prace i projekty. Co najważniejsze, towarzyszy temu zauważalny progres jakościowy. Obrazy prezentowane na obecnej wystawie pokazują, że liczy się dla niej nie tylko wybrany projekt, ale przede wszystkim wyzwanie, jakie przed sobą stawia. Ptaki w jej obrazach nie są efektem jedynie powierzchownej inspiracji. Artystka zauroczona ich niepowtarzalną urodą nadaje im nowe znaczenie. Za ich pomocą wprowadza do swoich prac niebanalną formę oraz treść. Niczym przenoszące wiadomości gołębie pocztowe ptaki Iwony Ostrowskiej niosą określony przekaz. Dotyczy on wartości uniwersalnych stanowiących podstawę bytowania ptaków, jak i ludzi. Do najważniejszych z tych nich należy potrzeba wolności oraz poczucie swobody, a także nienaruszalność przestrzeni życiowej. Zarówno ptaki, jak i ludzie narażeni jesteśmy na różnorakie próby ograniczania przynależnych nam praw. Wszyscy jesteśmy podatni na zagrożenia, jakie niesie otaczająca nas rzeczywistość. Choć są to prawdy, które wydają się dla każdego oczywiste, wymagają stałego przypominania. Nie bez powodu ich reminiscencje znalazły się w obrazach Iwony Ostrowskiej. Treści przedstawione w formie wizualnej są łatwiej przyswajalne i dłużej zapamiętywane niż słowa. Dzięki swej lakoniczności łatwiej trafiają do odbiorcy. Ekspresja oraz sprowadzenie kolorystyki do czerni, bieli, szarości i czerwieni potęgują silę wyrazu poszczególnych prac. Wystawa jest wydarzeniem artystycznym, ale też społecznym. Artystka zwraca uwagę widza na podobieństwa między nami i ptakami nieprzypadkowo. Przekazuje mu wyraźny skłaniający do refleksji komunikat nie pozostawiając go obojętnym”.
Mirosław Miroński
Iwona Ostrowska
Studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Uzyskała dyplom z malarstwa w pracowni profesora M. Wiśniewskiego. Prace przedstawia na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i zagranicą. Uczestniczy w festiwalach sztuki – Włochy, Turcja, Bruksela, Tunezja, Niemcy, Grecja. Jest uczestnikiem plenerów międzynarodowych i sympozjów twórczych. Należy do Grupy Twórczej PositiveART, Młodzi Sztuką, Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. Tworzy autorskie projekty artystyczne, a także działa jako organizator/kurator wystaw/projektów ogólnopolskich.