Opis:
„W lipcu 2015 w Pałacu Sztuki we Lwowie odbyła się pierwsza część wystawy artystów z Ukrainy i Polski. Prace prezentowane na wystawie, na którą Państwa zapraszamy do ZPAP stanowią kontynuację lwowskiej ekspozycji. Drugie podejście zgłębia wymianę myśli twórczej w obszarze współczesnej tkaniny ukazując jej aspekty malarskie, które reprezentowane są w różnych technikach twórczych, takich jak: gobelin, batik, haft, makrama, filc, recykling, patchwork, malarstwo na jedwabiu, a także papier czerpany.
Celem wydarzenia oprócz funkcji poznawczej jest budowanie dialogu w obszarze myśli i działalności twórczej w tkaninie unikatowej, a także edukacji artystycznej, która podejmowana jest na towarzyszącej wystawie konferencji EkoFun 18 maja 2016 r. Ekspozycję można również odczytywać, jako formę konfrontacji bliskich sobie geograficznie sąsiadów, którzy w trzecim tysiącleciu podejmują działanie twórcze w obszarze tkaniny z widocznym zróżnicowanym nastawieniem wobec materii plastycznej. W odmienności tej można też dopatrzeć się inaczej postawionego celu realizacji artefaktu, a także samej funkcji i potrzeby jej tworzenia. Jest to tym bardziej widoczne, im bardziej odniesiemy się do kontekstu kulturowo-środowiskowego, czyli założeń i myśli akademickich zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie, które stanowiły środowisko kształtowania się sztuk plastycznych i ich roli, głównie po drugiej wojnie światowej. Jednocześnie słowiańskie korzenie stanowią o jedności punktu wyjścia wobec rozumienia materii i warsztatu tkaniny, a także jego roli w artefakcie. Inaczej pojmowana funkcja sztuki stała się źródłem różnicującym jej aktualne oblicza, będące w jakiejś mierze odzwierciedleniem priorytetów prezentowanych środowisk artystycznych w ostatnich dziesięcioleciach. Nie bez znaczenia jest tu też fakt obrazujący świadomość i wartości odrębności narodowej zawartej w tkaninie, która jest rozbieżnie pojmowana chociażby z uwagi na głębię jej historycznego zakorzenienia. Na tym podłożu odnajduję różnicę w traktowaniu i rozumieniu samej funkcji sztuki tkaniny. W jednym przypadku tradycja oraz jej odzwierciedlenia stanowią wartościujący punkt odniesienia, a w drugim dookreślenie wynika wprawdzie z zaczerpnięcia z tradycji, ale objawia się w poszukiwaniu, samej zdolności podważania oraz radykalnej eliminacji środków, podkreślając w ten sposób wyselekcjonowaną wartość warsztatowo plastyczną. Tak jak ukraińscy artyści konsekwentnie z głębokim poczuciem wartości i zasadnością pielęgnują tradycję warsztatu tkackiego, akcentując i budując przez to swoja tożsamość, tak dla odmienności polscy artyści nie boją się radykalnych wyborów rozwijanych w formie indywidualizacji wypowiedzi plastycznej, które za wschodnią granicą mogłyby być traktowane jako autodestrukcyjna działalność twórcza. Spostrzeżenie to podkreśla zauważalne różnice i źródła jej istnienia, nie ma w tym wartościowania jakiejkolwiek z dróg, tym bardziej, że zarówno w obrębie ukraińskich jak i polskich prac widoczne są podejścia wyłamujące się z głównego nurtu światopoglądu i prezentujące niekiedy wręcz lustrzane wobec siebie wartości plastyczne. Wzajemne niebezpieczeństwa dostrzegane są silniej poprzez zestawienie tych dwóch płynących nurtów, gdzie zarówno zbyt powierzchownie przejmowane środki wyrazu, jak i kurczowe trzymanie się ustalonego założenia- wartości może nie przetrwać próby czasu stając się tym samym bardziej obiektem stworzonym, niż dziełem twórczym zawierającym swoją własną autonomiczną energetykę. Nie wyznaję światopoglądu dzielącego wartości artystycznych według podziałów politycznych, geograficznych, czy religijnych, ale to nie oznacza, że możemy sprowadzić wszystko do płaszczyzny multikulturowej.
Jako malarz, którym jestem w podstawowej mojej profesji i ekspresji, świat widzę w formie kompozycji kolorów kształtowanym poprzez różnorodność załamywania się światła, które tworzy barwy.
Nie jest on więc, ani czarny, biały, lecz stanowi złożoną wielobarwną strukturę. Warunkuje to komplementarne postrzeganie zagadnień i zjawisk. Dlatego wszelkie zarówno ciemne punkty, jak i jasne akcenty stanowią o kompozycji całego zagadnienia sztuki i kultury, co pragnę podkreślać w moich działaniach kulturotwórczych i edukacyjnych.
Istotną wartością całego wydarzenia jest wzajemna relacja, którą zainicjowała doktorantka Lwowskiej Akademii Sztuki, Nadiya Sobolewska-kurator strony ukraińskiej. Pod opieką merytoryczną profesor Marty Tokar, która sprawuje ponad półwieczną pieczę nad edukacją artystyczną w Lwowskiej Akademii Sztuki. Przepiękna przestrzeń ekspozycyjna Pałacu Mystectv we Lwowie udostępniona przez jej dyrektor Olgę Łukowską stała się pretekstem do wzajemnej wymiany, dzięki której możemy poznawać się wkraczając nie tylko dosłownie w przestrzeń ekspozycyjną, ale przede wszystkim w przestrzeń myśli twórczej. Druga część wymiany międzykulturowej jest kontynuacją podjętego dialogu, któremu towarzyszy wzajemna uwaga, a to w dzisiejszych czasach staje się towarem deficytowym. Jako wydarzenie o charakterze międzynarodowym podejmującym zawężoną tematykę zagadnień malarskich we współczesnej tkaninie, ekspozycja wpisuje się w Międzynarodowe Triennale Tkaniny Łódź 2016, jako wydarzenie towarzyszące.”
Dora Hara, kurator wystawy